A d i l A l p k o ç a k
Bugün fotoğraf çekmek hiç olmadığı kadar kolay. Hepimizin cebinde saniyeler içinde yüzlerce kare çekebilen cihazlar var. Ama işin en önemli kısmı, o yüzlerce fotoğrafın içinden hangi kareyi seçip paylaşacağınıza karar vermekte yatıyor. Çünkü fotoğrafçılık, sadece deklanşöre basmak değil; bakış açınızı, hikâyenizi ve stilinizi en doğru şekilde anlatacak fotoğrafı seçebilme becerisidir.
Bir Tabak Ot Yemeği kitabı, İzmir’de yetişen yenilebilir yabani otların meydana getirdiği yemek kültürünün kuşaklararası aktarımı amacıyla, gastronomi eğitimi alan genç üniversite öğrencilerini, geleneksel yöntemlerle bu otları pişiren kişilerle buluşturarak, İzmir bölgesinin doğası ve insanını belgelemeyi hedefleyen projenin ürünüdür.
Afiş yapmaya ilk olarak EFSA'da sevgili arkadaşım Bilgehan Ata'ya mevcut afişleri beğenmediğimi, kabul ederse daha iyilerini yapabileceğimi bildirerek başladım. Bu sayede dijital grafiğe, tipografiye bulaşmış oldum. O gün bugündür, yüzlerce afiş tasarlamışım.
Bu projemizde kentimiz İzmir’in, bundan doksan yıl önce Foto Resne tarafından fotoğraflanmış mekânlarında bugün yaşayan insanlarının hikayelerini sunuyoruz. Bu çalışma, kent belleğinin oluşması ve gelişmesini fotoğraf sanatı yoluyla destekleyerek, kent kültürünün oluşmasına katkı sağlamayı amaçlıyoruz. Diğer projelerimizdeki gibi bu projede de, insana sokularak ve insanlara dokunarak ve göz ve kulak tanıklıklarımızı foto-öyküler formatında bir eserle aktarmayı tercih ediyoruz.
Bu proje, her gün raylı ulaşımı kullanan yüzbinlerce İzmirlinin monitörlerden adını gördüğü veya yapılan anonslarla adını binlerce kez duyduğu, belki hiç inip etrafa bakmadıkları, hep içinden geçip gittikleri durakları İzmirlilerle buluşturuyor. Bu projede hazırlanan kitap, akıp giden zamanın içinde kent belleğimizin önemli unsurları olan durakları belgeleyerek, gelecek zamana taşıyan önemli bir kaynaktır.
Evlerimizde kalmak zorunda olduğumuz bu günlerde o eski foto-safarileri tekrar incelemeye açtım. İşte bu fotolar ve anılar bu etkinliklerin birisinden, bundan tam iki yıl önce, 24-26 Ocak 2019 tarihinde katıldığım, Bingöl'den.
Bu proje, İzmirli hemşerilerimize “bu kent için Siz Uyurken çalışanlarımızı unutma” diyen görsel bir sesleniştir. Bu proje, kentimiz için gece uykularından feragat eden insanlarımızın da senin-benim gibi insanlar olduğunu hatırlatan, günlük tempo içinde çoğu zaman farkına varmadığımız birçok kaynak ve hizmetin arkasında yatan emek ve uğraşıyı fotoğrafik biçimde gözler önüne seren bir projedir.
Renk ve Doku kendimiz de dahil etrafımızdaki her şeyin dış yüzünü oluşturan veya kaplayan örtünün en temel iki boyutudur. Renkleri algılamak için çoğu zaman görmek yeterken, dokuyu anlamak için ise ona azıcık sokulmak, dokunmak ve hissetmek gerekir.
İzmir Türkiye'nin incisi. Ancak İzmir'de şehircilik adına çok büyük yanlışlar yapılmış ve hala daha yapılmaya devam ediyor. Bu sorunların üstesinden nasıl gelinir bilemiyorum ama ben de manipülatif fotoğraf yoluyla bu sorunlara dikkat çekip bir farkındalık yaratarak bu konuda çözüme katkı sağlayarak üzerime düşen sorumluluğu yerine getirmeyi amaçladım.
Bu çalışmada, yaşadığımız kentimiz İzmir’imizin kent kimliğine Clint Eastwood‘un başrollerinde oynadığı İyi, Kötü, Çirkin adlı efsane “spagetti western” filmi ile bir gönderme yapmak istedim. Bu video çalışmasında yer alan 35 fotoğraf Ennio Morricone‘nun İyi, Kötü, Çirkin için yapmış olduğu muhteşem film müziğinin ana teması eşliğinde slayt gösterisine dönüştürülmüştür.
adal+ 